جرم یا سنگ دندان (calculus , tartar) نوعی پلاک دندانی سخت شده است که در اثر تجمع مداوم مواد معدنی بزاق بر روی پلاک دندانی به وجود می‏آید و سطح ناهموار آن، محیط ایده‏آلی برای تشکیل بیشتر پلاک و تهدید سلامت لثه است. تجمع پلاک، موجب تحریک و التهاب لثه (gingivitis) می‏شود. هنگامی که لثه به حدی تحریک شود که رشته‏های بافت همبند اتصال دهنده لثه به دندان‏ها کاهش یابد، پریودونتیت (periodontitis) ایجاد می‏شود که در واقع، همان التهاب بافت اطراف دندان است.
– پلاکی که به مدت طولانی در حفره‏ی دهانی باقی بماند سرانجام کلسیفیه و تبدیل به جرم (سنگ) می‏شود.
– جرم ممکن است در بالای لثه و یا در شیار باریک بین دندان‏ها و لثه (در زیر لثه) ایجاد شود.
– جرم دندان می‏تواند موجب بدبو شدن تنفس، عقب نشینی لثه و التهاب مزمن لثه شود.
– در پلاک بالای لثه‏ای، اکثراً میکروب‏های هوازی و قارچ‏ها و در پلاک زیر لثه‏ای، عمدتاً باکتری‏های بی‏هوازی رشد می‏کنند. باکتری‏های بی‏هوازی، به ویژه برای لثه و رشته‏های لثه‏ای که دندان‏ها را به لثه‏ها متصل می‏کنند خطرناک هستند و منجر به پریودونتیت می‏شوند. تقریباً درتمام افراد مبتلا به پریودونتیت، رسوب سنگ زیر لثه‏ای قابل ملاحظه دیده می‏شود.
نکته:
بهترین راه پیشگیری از ایجاد جرم دندان، روزانه دو بار مسواک زدن و استفاده از نخ دندان و جرم گیری منظم (با دستور و به وسیله دندانپزشک) است.
– ابتلا به بیماری دیابت و سیگار کشیدن، ایجاد جرم دندان را تسهیل می‏کند.
– استفاده از خمیردندان دارای سیترات روی (Zinc citrate) نیز به پیشگیری از تشکیل جرم دندان و کنترل آن کمک می‏کند.

ارسال دیدگاه

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *